یک بوته گل یاس ...اوج باران ...نه، آن‏روز که بارانی نبود ...شاید اشک آسمان بود یا شاید رد اشکهای یک بوته یاس کوچک که این‏گونه تجلی کرده بود ...عاشق ایستاده نظاره میکرد ...معشوق منتظر فرمان او ...نگاه‏های صمیمی بین آن‏دو ...زمان شمرده میشود: یک، دو، سه ...خوش به حال بوته یاس ...می‏خانه ...کربلا ...قطره های اشک تو ، شور است ، قطره های اشک او هم ، ولی شوری که ...او از کشیدن اسارت ...کاروانی خسته...دو تابلوی زشت و زیبا ...لحظاتی پر از عاشقی ...  فقط می‏گریست او ...و اکنون ، تجلی آن کاروان خسته بزرگترین نمایشگاه انسانیت ،

این‏روزها شیدایی را نظاره کنید همان که دل‏هامان را جذب کرده و سوزان و چشمان‏مان اشک باران .

عشق‏بازی را نظاره کنید همان چیزی که زیباترین عاشقی‏ها از معشوقش را در گودال قتلگاه نشان داده و بغض‏هایی ایجاد کرده که گویی فشارهایش به گلو تمامی ندارد .

این‏روزا یک دسته از افراد دل‏هاشان می‏رود تا ته یک عاشقی،  بعد میگیرد وداغ می‏شود .

فرا‏ رسیدن غم‏بارترین ماه دینی‏مان تسلیت‏تان باد .

براستی خدا هم عشق‏بازی دوست دارد .

یک‏سال پیش در چنین روزی در یک غروب سرد زمستانی تصمیم به شروع کار جدیدی گرفتم ، شروع همیشه خوب بوده ، شروعی تازه ، شروعی نو ، نه که انسان سعی میکنه خودش رو از بند تکرار رها کنه پس میتونه خوب بایسته  و یه نگاه به اطرافش بکنه و بعد ........ شروع کنه. و من شروع کردم

این‏روزها برایم یادآور خاطرات خوبی هستند. دم مسیحایی را

که وارد تالار ذهنم شد را ،

دم مسیحایی را که هم‏قدم و هم‏گام با دلم وارد صفحه خانگی

پارسی بلاگ شد .

یا روزهایی که به فرداهای روشن امید داشت و به آن امید

به نوشتن پرداخت . فرداهایی روشن که مسیحایی وار برای

همه به ارمغان برود ، نگریستن به فرداهایی که تمام قلب‏ها از

صافی وعاشقی بتپند و آنقدر آبی باشند که تمام حرف‏ها را صادقانه بدانند .

شاید آن‏روزها را نتوانستم برای همه ببینم ولی به امید آمدن آن‏روزها نوشتنم را آغاز کردم

(( شمع راه دگران باشم  وبا شعله خویش .....ره نمایم به همه گر چه سراپا سوزم ))

به واقع می‏توانم بگویم تولد وبلاگم تولدی دوباره برایم بود. به قول جبران خلیل جبران: تولد دوباره ام

وقتی بود که جسمم دل در گرو عشق ، روح نهاد و در یکدیگر پیوستند .

دم مسیحایی عاشقانه یکسال را پشت سر گذاشت و عاشقانه هم ادامه می دهد . چه جمله

زیبایی شهید پروفسور مصطفی چمران فرمودند که: زیباتر از عشق چیزی ندیده ام و بالاتر از عشق چیزی نخواسته ام .

و در آخر از همه تان برای تداوم این عاشقی التماس دعا دارم .

همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس                که دراز ست ره مقصد و من نوسفرم 

((... وان لم تفعل فما بلغت رسالته )) غدیر میوه شیرینی بود در باغ و بوستان رسالت که تداوم خط و خطوط نبوی را در راه امامت به شیرین‏ترین صورت چشاند. هنوز هم این میوه شیرین زینت‏بخش همان باغ و بوستان است که بدون آن، بی‏شک باغ رسالت بی‏ثمر می‏بود .

همچون چراغی گم‏گشتگانی را از بی‏راهه‏های ضلالت وتاریکی به مقصد راهنمایی کرد که همیشه نورش فروزان ونورافشان است. او اگر چه برکه‏ای در بیابان بود ولی هفت دریا به وسعت تمامی تاریخ و زمان‏هایش بود  که موجش هنوز هم همه جا را فرا گرفته است وخواهد گرفت .

عزیزان برپا بودن موج‏های غدیر دلتان مبارک باد.

هفتم این‏ماه، تولد دوست عزیزم خانم صالحی ست .خواستم از طریق وبلاگم تولدشون رو خدمتشون تبریک بگم و بگم براش روزگاری بهاری وشادابی آرزو می‏کنم .الهه جان یادت باشه: زندگی گاهی شرایط سختی رو داره که بیرون اومدن از این شرایط برات میشه یه امید و آرزو اما اگه امید به درگاهش داشته باشی خیلی زود به آرزوت می‏رسی ***