قفسم ساخته و بال و پرم سوخته اند .... مرغ را بین که هنوزش هوس پرواز ست

سالها شمع دل افروخته و سوخته ام ... تا ز پروانه کمی عاشقی آموخته ام 

  از بهترین لبخندت که می خواهی  از یادش  ببرم ، گفتنیها را شنیده ام ، پس من اکنون از ندیدنهای تو صحبت میکنم ، از بهترین لبخندت که می خواهی  از یادش  ببرم  ، از لک زدن دلم برای لحظه ای که حس مالکیت به همدیگر  پیدا کردیم  ، از بهترین لبخندت که می خواهی  از یادش  ببرم از آغوش گرمی که سردی را نصیبم کرد ، از بهترین لبخندت که می خواهی  از یادش  ببرم ، از بهترین روزی که با تو بودم و اکنون میخواهی نباشد  . ، از بهترین لبخندت که می خواهی  از یادش  ببرم ، از آخرین باری که با نگاه های نارنجی ات بدرقه ام کردی ، از بهترین لبخندت که می خواهی  از یادش  ببرم ، از قرارهای صمیمی مان که بین هم پلمپش کردیم   ، و باز جگر سوز من !  از بهترین لبخندت که می خواهی  از یادش  ببرم !اینها را شهریار می گوید !  یعنی من می گویم که شهریار می گفت ! وای که پرده افسانه زندگی اش چه پلانتهای سوزناکی برایم داشت .تو چه کشیدی وقتی  سراییدی : آمدی جانم بقربانت ولی حالا چرا !

دلم شکستی و جانم هنوز چشم براهت .... شبی سیاهم و در آرزوی طلعت ماهت

در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست .... اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت !

اگه دلشو دارید اینو کلیک کنید  مهمون، مظلوم خداست   ! بابت آهنگشم ......

زن و رسانه این شماره چارقد هم به روز شد .

یا زهرا