فردا چگونه خواهد بود ؟ دلم سرو سامان خواهد گرفت ؟

ماه آشتی خواهد کرد از بعد دلگیری اش با خورشید ؟

عشقهای نخواسته ، خواستنی می شوند ؟

در یای بی آرام آیا موجش مسکن ماهی های قرمز کوچک می شود ؟

موج بی آرام دل من چطور؟ دست از آغوش دریا می کشد ؟

تک درخت دشت سرخ قلبم ، بیقراری دلش پایان می گیرد ؟

قطره های اشک یاس وجودش بر پهنای صورتم شروع به غلتیدن می کند ؟

به پابوس مهربانی هایش می توانم قلبی دیگر نثارش کنم ؟

نفسهای به خم افتاده ام به امید دیداری دوباره همصدای ترنم گاهشمار ثانیه ها ، به تپش می افتند ؟

سرزمین من  آیا تقدیر بهانه برای رفتن و دل کندن شب می شود ؟ وسراب آن غروب به پایانش نزدیک می شود ؟

بیداد حسرتم در گذشت زمان تا کی خبر از پیچش امواج گیسوانش را بر گریبانم می دهند ؟

پی نوشت : نمیدونم از دل تنگی و  کم سعادتی ام  از عازم نبودن به مناطق جنگی ، این دلنوشته رو نوشتم و یا اینکه از همسفر نشدن با  اکثر رفقای خوبم . به هر حال امیدوارم به سلامتی و خوشی این سفر هم مثل سفر سال گذشته  به پایان برسه ، و خدا هم در سال جدید سعادت من رو بالاتر ببره .