گدايي عشق=تكامل «از همه اسطوره هاي داستان هاي حماسي، قهرمان تر، پهلوان تر، ديده هاي يار بود. آنكه هر كس رو به رويش زار بود. بار ها با يك نگاهش، بر زمين مي زد مرا، باز با يك پلك بر پلكي زدن، مي گرفت او دست اين افتاده را، جان به جانم مي فزود. بارها شيري غرنده، باز صيدي در نگاهش. بارها بادي وزنده، يا نسيمي در هوايش. اين تكامل تا ابد جاويد باد.» ببخشيد،فرصت نشد سلام كنم.سلام.از اينكه متذكرمون كرديد،سپاسگزارم.يا حق...