همینکه نگار میرسید ،قلبها به تپش در آمده بود وخانه کوچک خدیجه (س)در سکوتی پرمعنا بی تاب وبیقرار به سر میبرد ونرگس نگرانش به انتظار مولودی مبارک اشک می ریخت .لحظه ها در تب وتاب بودند ،که خواهد آمد ؟چه خواهد شد؟آری دست تقدیر چنین رقم زده بود که صدیقه کبرا ،فاطمه زهرا (س)پا به عرصه زمین بگذارد که در همان هنگام نوشکفته گل رسول ،لب به سخن گشود وفرمود:
اشهد ان لا اله الا الله،وان ابی رسول الله سید الانبیاءوان بعلی سید الاوصیاءولدی ساده الاسباط ))
ودر آنهنگام بود که عرش وفرش ،زمین وزمان ،ملک وملکوت ،خاکیان وافلاکیان ،شادومسرور یکدیگر را به فرود مولودی بزرگ بشارت دادند.
حالا به میمنت آن خجسته روز ،اینروزها را(( روز زن ))نامیدند .زنی که مقامش آنقدر والا هست که او را گشاینده در بهشت نامیدندچرا که فرمودند بهشت زیر پای مادران است .ولی همین من وشما تاچه حد در ارزش مقام مادرانمان توانسته ایم قدمی برداریم ،که بماند اینکه:اکثرا مقام یک زن را به فراموشی سپرده اند ،عمل هایی را می خواهند ودر برنامه شخصی روزمره انتظار دارند که حتی در وظیفه یک زن نیست .آیا مصداق اینکه فقط این هفته را تبریک بگوییم کافیست که باز هم بماند همین تبریک خشک وخالی را هم خیلی ها به فراموشی می سپرند یااینکه همیشه باید به این موجود عاطفی وحساس وانصافا خالص به دید دیگری بنگریم که هیچ وقت احساس خلا وپری نکند
خلا وپری ؟به نظرتان باهم سازگارند ؟اصلا مگر می شود کسی در آن واحد هم احساس خلا کند هم احساس پرشدن؟ولی میشود ،این احساس در خیلی از خانمها بوجود امده که درمانش را نمی دانند .فقط به این اندازه میدانند که زن هستند وباید زن گونه آرامش دهند حتی اگر خودشان کوهی از سنگینی باشند .اینها همه حرفهاییست که در درد دلهای زنان بی شماری شنیده ام ،حالا خودتان قضاوت کنید مقام زن در چه حد قابل اجر وپاداش است ؟
من در همینجا به تمامی بانوان قهرمان جامعه مان روزشان را تبریک عرض میکنم وامیدوارم در تمامی حرکات ونفس نفس زحماتشان برای آرامش کانون خانواده ،اجرشان با خانم حضرت فاطمه زهرا (س)باشد .
التماس دعا .یازهرا
