سر خود بر سر زانوي تو دام داني؟

كه به مانند گل لاله‏ي احمر ماني؟

گر چه پنهان بكنم عشق تو اي دوست ولي

در دو چشمم تو غزلهاي نهاني خواني

سالها عمر من اندر ره باطل طي شد

ليكن اكنون تويي و عشق تو كه مي‏ماني

عشقم از فرقت ويت دگر آرامم نيست

در ره وصل تو من سوخته‏ام مي‏داني؟

تا به كام تو زنم بوسه كنم صبر ولي

ترسم آن روز نباشد به تن من جاني

حاضرم هر چه به كف داشته‏ام برگيري

تا به كام تو زنم بوسه مستي آني