سلام همسفر ...



بارها وبارها در خود گشتم تا بيابم گوهري را، سرافكنده از اين همه تاريكي...
كنج خلوتي را با خود نجوا كردم ، خدايم ميزبانم بود ، گفتم وگفتم از هرآنچه بر بغضم نشسته بود، گفتم از آنكه ايمانم برده بود ، در آغوش مهرش بارها گريستم، اما دريغ از جمله اي ازاو با من ....
ساليانيست كه گوش دلم كر شده است ...
خداي لحظه هاي پاك معصوميت كودكي ام را، نمي دانم در كدامين پستوي غفلت جا گذاشته ام ...
دعايي بايد برمن ...
مرا دعايي كنيد ...
ياحق!