به نام خدا

سلام بر شما

سخن شما مرا ياد آيات 27 تا 30 سوره فجر انداخت.

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ *ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً * فَادْخُلِي فِي عِبَادِي * وَادْخُلِي جَنَّتِي

تلقي من اين است كه سبب اين كه ما به ديگران گير مي دهيم و ايراد مي گيريم و خودمان نيز گير مي كنيم و از حظوظ الهي محروم هستيم اين است كه به مقام رضا نرسيده ايم. ما بايد تسليم خواست خدا باشيم.

آورده اند كه يكي از عرفا به نام كربلايي احمد بر روي تخت بيمارستان افتاده بود و پرستاران به طور مكرر سوزن را به دست او فرو مي كردند؛ اما رگ دست او را نمي يافتند. همراهان او خواستند اعتراض كنند كه او گفت:‏ (اشاره به خدا) بگذار عشقش را بكند.

موفق باشيد و عاشق